Regen, overvolle bussen en de verloren schoen

De eerste dag op Koh Phanang en er was regen, regen en nog meer regen. We wachtten het af bij het huisje in de hangmat en besloten het aan te kijken tot 14:00. Mocht er dan nog geen lekker zonnetje zijn, dan gingen we het dorp in. Helaas bleef het weer te wisselend om aan het strand te liggen. Onderweg naar een tentje om te lunchen, kochten we kleding voor de full moon party en een handig tasje. We kwamen terecht bij een klein tentje aan het strand met houten stoelen. Een vrouwtje had daar de leiding en oma hielp in de bediening. Omdat het al vrij laat was bestelden we springrolls om te delen en een knoflookbroodje, we dronken Thais Chang bier geserveerd door het lieve oudere vrouwtje. Toen het knoflookbrood kwam was dat eigenlijk niet helemaal wat we bedoelden.. we kregen toast met naar schatting 4 fijngehakte tenen knoflook erop. De springrolls waren gelukkig wel lekker.
Eenmaal terug in het hostel regelden we taxi voor de heen én terugreis naar de full moon en maakten we ons klaar voor het feest. Sjaak toonde haar schilderkunsten en beschilderde mijn gezicht en dat van zichzelf. Omdat we nog vrij weinig Nederlanders hebben gezien, besloten we in het oranje NL op onze arm te zetten. Lekker opvallend en laagdrempelig contact leggen zo! Om 21:00 werden we verwacht bij de taxi. Deze taxi was eigenlijk een soort laadbak waar misschien 8 mensen in kunnen als je een beetje indikt. Wij konden er echter prima met 14(!) man in vond de chauffeur. De klep van de laadbak paste nog net dicht Sjaak en ik hielden ons stevig vast want bij elke bocht of heuvel werd ik anders bijna over de laadklep de auto uit geslingerd. Sjaak bewaakte mijn telefoon zodat ik me met twee handen kon vasthouden. We ontmoetten tijdens het wachten ook twee Australische jongens, waarvan de een bij de ander op schoot was gaat zitten om ook mee te kunnen. Hij zat nog gevaarlijker dan ik.
Eenmaal op het strand was er overal wel iets te zien of te doen. Zo kon je door brandende hoepels springen, van een gigantisch groot gebouwde glijbaan afglijden en touwtjespringen met een brandend touw. Of je kon met je mojito of vodka bucket gaan staan kijken naar de dronken waaghalzen. Sjaak en ik dansten en feesten en werden aangesproken door een naar eigen zeggen 'beroemde Franse acteur' die heel graag met ons op de foto wilde. Voor la publicite enzo. Zo gezegd, zo gedaan. Het was wel duidelijk dat zijn bucket van de magic mountain kwam, wisten we meteen waarom hij zo zweverig deed...
We belandden nog bij een Indiase bachelorparty van 2 man sterk, kregen tequila uit waterpistolen en promoten Nederland bij Brazilië met roze neonverf.

De volgende twee dag brachten we door op het strand. Onze rust werd enigszins verstoord omdat we in de verte een haaienvin dachten te spotten. Nét op het moment dat Sjaak de zee in wilde. In de buurt van de vin zwom een man, die zich daar niet bewust van leek te zijn. Sjaak: "ja, ik wacht even af tot die man gepakt is" voordat ze de zee in ging. Uiteindelijk denken we dat onze fantasie misschien een tikketje te groot was.
Op 14 februari checkten we uit en was het tijd voor een nieuw eiland, op aanraden van Do! Op naar Koh Tao. Bepakt en bezakt liepen we naar verschillende travelagency's maar wat een pech, de boot was vol vandaag. We twijfelden even wat we nu moesten doen, vooral omdat de prijzen voor hostels op Koh Phanang op dit moment flink duur zijn. Maar we besloten dan toch (iets eerder dan gepland) af te reizen naar Krabi. De vrouw van het reisbureautje stapte zonder helm en met haar kind van nog geen 1 onder haar arm op de scooter en ging het regelen.
Na een reisje met de Ferry, waarop we allebei een beetje verbrand zijn, gingen we met de bus. Tenminste daar hadden we een kaartje voor geboekt. Onze backpacks zaten in het laadruim, maar wij mochten er niet meer bij. We mochten nog net onze backpacks uit het ruim halen. Er kwam een minivan die ons naar het volgende station bracht. Daar pasten we wel in de bus, in Thaise termen dan want er was geen stoel meer vrij, alleen een richeltje achterin de bus. We besloten er maar op te gaan zitten want de reis duurde 3 uur. Onderweg stopte de bus een aantal keer en in plaats van dat er mensen uit gingen, gingen er alleen maar meer mensen bij. Zij moesten maar in het gangpad staan of zoiets. We kwamen aan in Krabi, maar ergens op een afgelegen plek. Er stond een tafel met 3 mensen eraan waar je vervolgens je taxi ritje naar het centrum moest boeken. Echt weer op de "we-brengen-die-domme-toeristen-hier-zodat-we-nog-meer-geld-hebben-manier" Sjaak en ik hadden onze schoenen aan de buitenkant van onze backpack gebonden, maar ondertussen was ik al een schoen verloren. Gelukkig kwam er een andere backpacken al zwaaiend met mijn schoen aanlopen... Op de mainstreet zaten bijna alle hostels vol, dus vroegen we ergens die Wi-Fi code zodat we in ieder geval ergens konden slapen. Dit lukte en meteen boekten we, omdat we hebben geleerd dat een Ferry zomaar vol kan zijn, een ticket naar Koh Phi Phi voor de 15e. Dan vertrekken we naar Koh Phi Phi voor 4 nachtjes!