Hippies en de Thaise Politie

Het is dag twee in Chiang mai en we trekken erop uit om een gezond ontbijtje te scoren. Na ongeveer een kilometer lopen komen we uit bij Dadalife, een super healthy tentje. We drinken groentensapjes en eten yoghurt met fruit, een stevig en gezond ontbijt want hebben een lange dag voor de boeg. En stiekem willen we gewoon ook een beetje gezonder gaan doen, net als thuis.
Te voet bezoeken we verschillende tempels in het stadje. De ene tempel nog mooier dan de ander, allemaal goud en omringt met monniken. De monniken hebben allen hetzelfde kapsel, namelijk kaal (super origineel). Ze onderscheiden zich in rang, door verschillen in de kleur van hun gewaad. Allen dragen een soort gedrapeerd laken in een bepaalde tint oranje.
We stoppen tussen de tempels bij een klein kraampje om ons favoriete tussendoortje te kopen, de fruitshake. Ze hebben bijna alle denkbare soorten fruit en mixen dit met water en veel ijsblokjes. Een hemels sapje voor omgerekend nog geen €1.
Aan het einde van de middag haasten we ons naar het hostel om te douchen en een leuk jurkje aan te trekken. We gaan namelijk naar het bekende ladyboys cabaret. De afstand bedraagt ongeveer 3 kilometer die we besluiten te lopen, omdat we dat hier eigenlijk wel lekker vinden. We kochten kaartjes bij de ladyboys die voor het theater zaten en zochten een eettentje. Een klein viezig mannetje, die km ongeveer tot mijn heup kwam, greep me bij mijn rechterheup. Ik rukte me los, Sjaak en ik gaven hem onze meest donkere blik en boze blik. De man rook aan zijn vingers: GADVERDAMME. We liepen snel door. We haastten ons naar een eettentje, waar we pad Thai aten. Om ons met goed gevulde buikjes naar de show te begeven. Door de gastvrouw, een mooie ladyboy, werden we naar onze tafel gebracht en voorzien van een biertje. De show ging beginnen! Wat een moves, spectaculaire outfits en bizarre gelijkenis met vrouwen. Alle artiesten waren behoorlijk in de make-up en leken op vrouwen, maar niet alle mannen waren daadwerkelijk 'verbouwd'. Na de show gingen we op de foto met een van de ladyboys, compleet uitgedost met veren en hoge hakken. Wat een fantastische show was dat! Sjaak en ik besloten (omdat we nog niet genoeg hadden gelopen vandaag) met de benenwagen naar ons hostel te gaan. Onderweg werden we opgeschrikt door onze minst favoriete beestjes, je raadt het al: kakkerlakken. De kakkerlakken zigzagden als mini motorbootjes over de straat, op zoek naar contact met onze voeten. En wij deden ons uiterste best om ze te omzeilen. Hoe verder we doorliepen hoe meer er kwamen. Sjaak riep: 'ik hoor ze!' Al dacht ik dat dat niet kon. We liepen die dag in totaal 15 km. Waarschijnlijk werd een extra kilometer veroorzaakt door onze zigzaggende bewegingen om de kakkerlakken te ontwijken.

Onze laatste ochtend in Chiang mai, begonnen er weer heerlijk gezond bij het ontbijttentje. Ik bestelde een pancake en Sjaak een eitje met een lekker bruin boterhammetje. Ik had de pancake bijna op en ontdekte een BEESTJE in de pancake, OH NO, IEHL. Gelukkig hoefden we de pancake niet af te rekenen.

Met de minivan vertrokken we naar Pai, het welbekende hippie oord. We boekten een bungalowtje in het PaiZen hostel, zen in de naam, dat beloofde wat. Bij aankomst werd er Bob Marley gedraaid, geblowd en gechillt in de hangmatten. En er werd vermeld dat er 's avonds een kampvuur was. Hoezo, dachten we nog. Het is hier mega warm. Daar kwamen we snel van terug. Onze bungalow bleek niets meer dan een rieten hutje, waarbij je door de vloer kon kijken, de deur een gleuf van een centimeter of 10-15 open liet. En het matras was niet meer dan 2 centimeter dik. Er lagen twee smoezelige dekentjes, waar wij absoluut niet onder wilden liggen, want: vies en veel te warm. En in het midden hing een klamboe. 'S nachts bleek het zo koud te zijn, dat we wel onder de dekentjes moesten gaan liggen.
De volgende ochtend konden we gelukkig verkassen naar een hutje met een normaal bed/matras en iets minder gaten. Ik kocht een grote mannentrui om in te slapen tegen de kou. We ontmoetten Daniel, Andy en Nick, waarmee we een biertje gingen drinken bij de Banana bar. Dit ene biertje liep uit op heel veel biertjes, whiskey en live muziek van Andy en mister Li, de bareigenaar. Mister Li speelde de gitaar en vond het een groot feest. Zo gezellig was het, dat we Brabant van Guus op mochten zetten. Sjaak en ik zongen uit volle borst mee. We moesten Mister Li beloven dat we morgen weer kwamen en dat deden we dan ook. We vertrokken voor een hapje eten, een spelletje pool en ontmoetten een Canadees echtpaar, dat wel wat drankjes met ons mee wilde doen.
Een dag later, besloten Sjaak en ik scooters te huren om Pai te gaan verkennen. We kregen twee roze scooters, die Daniel toepasselijk Hello Kitty scooters noemde, toegewezen en vertrokken richting Pai canyon en de hotsprings. Sjaak nam een lichtroze kinderhelm, omdat alle andere helmen te groot waren. We stopten nog even bij de Bananabar waar we door mister Li en Daniel werden gewaarschuwd dat we voorzichtig moesten doen. We reden door het fantastisch mooie landschap, heuvel op, heuvel af. Door het groene landschap, langs de gouden tempels en de schattige huisjes van de locale bevolking. Toen we bijna terug waren reed een oud vrouwtje met haar scooter de weg op, maar een jongen reed met volle vaart op haar in. De vrouw viel, de jongen schoot van zijn scooter af en smakte hard op de grond. De scooter tolde over het wegdek mijn kant op en ik zette me schrap, ik kon geen kant op en zag de scooter met vaart mijn richting op schuiven. Met een tik kwam hij tegen mijn voorwiel aan en ik bleef gelukkig rechtop staan. Sjaak zag alles vanaf een paar meter afstand gebeuren. We probeerden de vrouw te helpen maar ze sprak geen woord Engels, net als de andere omstanders. Woorden als I'm a nurse of I'm a doctor werden niet begrepen. Met tegenzin reden we verder naar huis. 'S avonds poolden we en dronken nog wat bij mister Li, die onwijs in mineur was omdat we de volgende dag zouden vertrekken.
Na afscheid genomen te hebben van onze vrienden, vertrokken we terug naar Chiang mai, omdat we de volgende dag vanaf daar naar Myanmar zouden vliegen. Bij aankomst in Chiang mai wasten we onze kleren en wandelden naar de Sunday walking street. Daar aten we bij verschillende kraampjes en slenterden wat rond. Ik kocht een armbandje en Sjaak liet een persoonlijk paspoorthoesje maken. Na een nacht zonder jungle geluiden (dat was wel heel anders dan in Pai) was het tijd om Thailand te verruilen voor Myanmar. Er was alleen een probleem, ons visum moest nog worden geprint. De hostel eigenaresse was er niet, dus dan maar op het vliegveld. We gingen langs verschillende loketten, maar niemand wilde ons helpen. Onze laatste kans, was de Thaise politie, want de politie is je beste vriend toch? Zij hielpen ons gelukkig en printten onze visums. Toch nog in aanraking gekomen met de politie in Thailand!
Bye Thailand, you've been good to us.