Het leed dat nachtbus heet

Na 3 dagen Bangkok was het tijd om onze reis te vervolgen naar Koh Phanang, een eiland ten zuidoosten gelegen van Thailand. Niet alleen zijn we allebei onwijs toe aan een beetje zon, zee, strand en luieren, maar op 12 februari is hier de legendarische full moon party. Vanuit Nederland hebben we 2x geprobeerd om tickets voor de nachttrein te boeken, helaas was deze reservering niet gelukt. Eenmaal in Bangkok was de trein volgeboekt en besloten we met de bus te gaan.
We moesten ons melden om 19:00 en de bus zou dan om 20:00 vertrekken. En we hadden mazzel want bij de prijs in zat ook onbeperkt water en avondeten!
Toch aten we snel wat bij een klein kraampje zodat onze maagjes gevuld waren.
Bepakt en bezakt stonden we klaar om 18:45 en het was al ontzettend druk. We meldden ons en moesten maar op straat gaan zitten wachten. Dit zag er waarschijnlijk echt uit als het ultieme backpackers plaatje. Het is 19:10 als er tot onze verbazing hard wordt geroepen dat we mee moeten komen naar de bus. Het vrouwtje begon half te hollen en wij hobbelden er achteraan, ze ging zo hard dat we haar nauwelijks bij konden houden. We vroegen ons af hoe dat kon met het verschil in beenlengte...
We kwamen aan bij een grote parkeerplaats waar we 5 kwartier hebben zitten wachten op de bus die maar niet leek te komen. Uiteindelijk gingen we erbij zitten op het warme asfalt en vermaakten we ons met mensen kijken. We werden omringd door veel vage types, die volgens ons vast op zoek waren naar zichzelf...
Toen de bus arriveerde zette iedereen het op een rennen en Sjaak en ik splitsten op zodat de een de tassen in het ruim kon leggen en de ander zitplaatsen naast elkaar kon regelen. Dit lukte gelukkig!
We hebben ongeveer 13 uur in de bus gezeten zonder een oog dicht te doen. Het verkeer was zo chaotisch, zelfs s nachts, dat de buschauffeur constant keihard remde en optrok. Onze inbegrepen avondmaaltijd bleek een zakje nep oreo's te zijn en we kregen welgeteld een flesje water van 300ml. Maar ach, beter iets dan niets toch?
Een ding is zeker, de volgende nachtelijke reis, maken wij met de trein.
Na de busrit vervolgden we onze trip met een 2,5 uur durende tocht op de Ferry. Eenmaal op Koh Phanang was het bewolkt, maar er hing een aangenaam sfeertje. Lopend gingen we op zoek naar ons hostel. In de straatjes waren overal winkeltjes met shirtjes voor de full moon party, het was er gezellig druk, heel anders dan in Bangkok. Ons hostel the pier, bleek fantastisch te zijn! Samen delen we een kleine roze bungalow met (warme!) douche. Als herboren voelden we ons na het douchen en wandelden het dorpje in. Mijn omvormer bleek niet te passen in het stopcontact dus gingen we opzoek naar een nieuwe. Ondertussen werd er over de lengte van bijna een kilometer een gigantische foodmarkt opgebouwd. Allerlei lekkernijen en bijzondere gerechtjes werden klaargemaakt achter de kraampjes. Sjaak en ik wilden bijna alles wel proeven! We kozen voor de kokospoffertjes en Sjaak kocht nog 4 krabballetjes, die heerlijk smaakten. Als toetje aten we mango en dragonfruit. Omdat we zo moe zijn van de reis besluiten we terug te gaan naar het hostel en nog even op het strand te gaan zitten. Vanavond vroeg naar bed want morgen is het feest!